Logo Zespołu Badawczego „Badania nad kulturą dawną” – eksplikacja wyróżnionych krojów pisma

Logo Zespołu Badawczego „Badania nad kulturą dawną”, powstałego na Wydziale Neofilologii Uniwersytetu Warszawskiego, odwołuje się do różnorodnych odmian pisma charakterystycznych dla tych okresów kultury, które wpisują się w tak zwaną kulturę dawną. Odmiany te stanowią jednocześnie egzemplifikację horyzontalnych i wertykalnych splotów oraz interkulturalnych powiązań, jak też ciągłości tradycji. W logo wyróżnione zostały następujące rodzaje pisma (w kolejności od góry do dołu):
1. MINUSKUŁA KAROLIŃSKA to odręczne pismo średniowieczne, wypracowane w IX wieku w kancelarii Karola Wielkiego. Wzorowali się na niej XV-wieczni twórcy antykwy humanistycznej, będącej prototypem kroju łacińskiej czcionki drukarskiej. Łączyła najlepsze cechy różnych rodzajów pism, będąc odmianą uniwersalną, niezwykle czytelną, sprawdzającą się przy sporządzaniu dokumentów. Do XI wieku przyjęła się w kancelariach całej chrześcijańskiej Europy, zyskując specyficzną, bogatą ornamentykę. Za sprawą minuskuły karolińskiej mówić można o graficznej jednolitości średniowiecznej Europy.
2. FRAKTURA była najbardziej popularną odmianą pisma drukowanego wykorzystywaną na niemieckim obszarze językowym od połowy XVI do początku XX wieku. Frakturę zastosowano między innymi w modlitewniku ilustrowanym przez Albrechta Dürera. Estetyczną pełnię osiągnęła w XVIII wieku.
3. BODONI jest określeniem na szereg klasycystycznych rodzajów pisma antykwy, wywodzących się od Włocha Giambattisty Bodoniego. Należy obok didota i walbauma do najbardziej znanych krojów pisma klasycyzmu. Bodoni inspirował się pracami angielskiego drukarza Johna Baskerville’a, odnowiciela sztuki drukarskiej w XVIII wieku, oraz studiował pisma francuskich drukarzy: Pierre’a Simona Fourniera i Firmina Didota.

Kolory logo Zespołu „Badania nad kulturą dawną” nawiązują do kolorystyki pierwszych druków.

Autorem logo jest dr Piotr Kociumbas (IG UW).

Autorką opisu logo jest Joanna Godlewicz-Adamiec (IG UW)